Koń prawdopodobnie poszedł tabunem, ułan przenosi dobytek kładką |
Przeprawa tabunem.
Jest to sposób
przeprawy stosowany w przypadku, gdy żołnierze i sprzęt mogli zostać przeprawieni przez rzekę
za pomocą kładki lub innych środków przeprawowych. Przeprawę tabunami odbywano
plutonami. Najpierw po przeciwległej stronie rzeki rozstawiano ułanów, którzy
mieli za zadanie łapać wychodzące z wody konie. Wszystkie konie rozsiodływano i
wprowadzano do wody okiełznane za czołowym koniem, na którym nago jechał
kawalerzysta prowadzący tabun.
Przeprawa konie wpław przy środkach przewozowych.
Przeprawianie koni wzdłuż łodzi. Strzałką oznaczony kierunek prądu |
Żołnierze wiosłujący musieli uważać by nie uderzyć koni
wiosłami. W przypadku gdy koń był niespokojny i wyrywał się w trakcie płynięcia
trzymający go jeździec musiał szybko przyciągnąć go do burty, przerzucić wodze
przez szyję i puścić konia, by ten samodzielnie dostał się do brzegu. Przeprawę wzdłuż łodzi można było połączyć z przeprawą tabunem. W tym celu całość ludzi i sprzętu przewożono środkami pływającymi, wzdłuż których przeprawiano wpław dobrze pływającego konia, a pozostałe wpędzano do wody w ślad za nim. Taki sposób miał zaoszczędzić na czasie poprzez zwiększenie szybkości przeprawy.
Przeprowadzanie koni wzdłuż kładki.
Jeżeli istniała możliwość korzystania z kładek dla pieszych,
to przy ich pomocy przeprawiało się przez rzekę sprzęt i ludzi, konie
natomiast, rozsiodłane prowadzono wzdłuż kładki. Jeździec energicznie wchodził
na mostek, wprowadzając równocześnie konia do wody. W trakcie przeprowadzania
koni przez rzekę w ten sposób jeden z jeźdźców na kładce miał bat, którym
odpędzał konie próbujące wejść na kładkę.
Filmik przedstawiający manewry WP - od 20 sekundy widać pionierów rozkładających łodzie brezentowe, na których w dalszej części została zbudowana kładka. Widać również przenoszących po niej rzędy kawalerzystów, a potem przeprawianie wzdłuż kładki wpław koni. Za pomoc w odnalezieniu filmu dziękuję Michałowi Rusinowskiemu.
Filmik przedstawiający manewry WP - od 20 sekundy widać pionierów rozkładających łodzie brezentowe, na których w dalszej części została zbudowana kładka. Widać również przenoszących po niej rzędy kawalerzystów, a potem przeprawianie wzdłuż kładki wpław koni. Za pomoc w odnalezieniu filmu dziękuję Michałowi Rusinowskiemu.
Przewożenie.
Przewożenie mogło odbywać się przy użyciu środków zarówno
etatowych jak i improwizowanych. Pojedynczymi środkami można było przewozić
ludzi, oporządzenie oraz ckm-y. Do przewozu koni i sprzętu kołowego (armaty,
taczanki), łączyło się kilka łodzi przy pomocy przęseł mostowych, otrzymując w
ten sposób człon przewozowy lub prom. Dodatkowo potrzebne było przygotowanie
infrastruktury załadunkowej i wyładunkowej – pomostów lub przystani.
Przed przewożeniem kawalerii należało przygotować pomosty oraz promy wyścielając je słomą, trawą lub ziemią. Przy załadunku i w trakcie
przewozu trzeba było zachować ciszę i spokój, aby nie stresować koni –
dotyczyło to również zakazu strzelania przewożonym żołnierzom. Jeżeli jakiś koń
był niespokojny zawiązywało mu się oczy i stawiano go pośrodku innych
przewożonych koni, a na poręczach wieszano siano, trawę lub gałęzie z liśćmi,
które miały uspokoić i zaabsorbować zestresowane zwierzę.
Instrukcje wyszczególniały dwa rodzaje środków przewozowych –
etatowe i nieetatowe (improwizowane).
Łódź T.35 |
Łodzie brezentowe małe służyły do przewozu patroli, gońców,
dokonywania rozpoznawania rzek i tym podobnych zadań. Oprócz tego mogły służyć do
budowania tratew i kładek dla pieszych i koni. Ich załogę stanowiły 2 osoby,
czas składania wynosił od 5 do 10 minut, a pakowania 10 minut. Przewożone były
w ilościach 10 szt. (samochody), 3 szt. (taczanki) lub 2 szt. (koń juczny).
Zdolne były do pomieszczenia 3 ludzi z oporządzeniem bądź CKM z jednym
członkiem obsługi. Wzdłuż burty można było wpław przeprowadzić dwa konie. Tratwy i kładki wybudowane na łodziach tego
typu miały wyporność – z dwóch łodzi – 500 kg, z trzech – 850 kg, jednakże ze
względu na dużą wywrotność tratewek można było na nich przewozić jedynie
sprzęty, które dało się stabilnie umocować na środku tratwy.
Łodzie T.60 służyły do przewozu ludzi i sprzętu na pojedynczych
łodziach, budowy członów przewozowych oraz jako podpory mostów o nośności do 3t. Obsługę
łodzi stanowił jeden podoficer i 5 pionierów. Łódź mogła zostać rozłożona i
spakowana w przeciągu 10-15 minut. Przewożone były na wozach taborowych (2
szt.) lub ciężarówkach (9 szt.). Do jednej łodzi prócz obsługi mogło wejść 18
osób lub 2 ckm z 12 ludźmi obsługi. W przypadku przeprawy pod ostrzałem ilość
ta ulegała zmniejszeniu o połowę. Na łodziach T.60 budowano człony przewozowe o
wyporności – 2,5t (na dwóch łodziach) i 4t (na 3 łodziach). Z tych łodzi można
było budować mosty pontonowe, o szerokości użytecznej jezdni 2-3m i wyporności
3t., przy czym do budowy 30m.b. mostu potrzeba było 10 łodzi, a czas budowy
takiego odcinka wynosił w zależności od warunków od 1 do 2 godzin.
Łódź T.60 |
W przypadku środków improwizowanych, każdorazowo należało
stwierdzić ich ładowność poprzez próbne obciążenie. Maksymalne obciążenie osiągano
wtedy, gdy z wody wystawała 1/3 burty. Do obliczania wyporności brano
następujące, przybliżone dane:
Transportowany przedmiot
|
Ciężar w kg
|
Powierzchnia w m.kw.
|
Żołnierz z oporządzeniem
|
100
|
0,5
|
Jeździec z koniem
|
600
|
3
|
Koń z siodłem
|
500
|
3
|
Koń juczny
|
550
|
3,5
|
Wóz taborowy bez koni i ładunku
|
400
|
6
|
Wóz tab. z ładunkiem bez koni
|
850
|
6
|
Taczanka z ładunkiem bez koni
|
800
|
6
|
Działo 75mm
|
1900
|
8
|
Samochód osobowy z kierowcą
|
1000-2000
|
8-12
|
Samochód półciężarowy bez ładunku
|
1600-1800
|
10-12
|
Samochód ciężarowy bez ładunku
|
2800-4000
|
10-14
|
Samochód pancerny
|
2400-4300
|
10-14
|
Czołg TK
|
2300-
|
6-
|
Super wpis. Pozdrawiam i czekam na więcej.
OdpowiedzUsuń